[VAGABOND] agg.
[VAGABOND] agg.
[FEW XIV, 119a vagabundus; T-L : vagabond; DMF vagabond; TLF XVI, 877a vagabond; GDLI vagabondo]
0.1 vagabunda.
0.2 Dal latino vagabundus, derivato di vagari ‘vagare’, cfr. Vocabolario Treccani vagabondo.
0.3 1 ‘Che va errando; errante, ramingo’.
0.4 Francesca Gambino 13.01.2020. Ultimo aggiornamento: Francesca Gambino 13.01.2020.
1 ‘Che va errando; errante, ramingo’.
– «Puis maudist Medea que ausint peüst elle estre veuve de Jason, et ses enfans peiissent morir de male mort, et elle meïsmes alast sus terre vagabunda et furtive. Et en tel maniere leur en avint il en la fin.», Les Epistres des dames de Grèce, VI, 2.