ACORDAMENT s.m.
ACORDAMENT s.m.
[FEW XXIV, 84a *accordare; T-L acordement; GD acordement; TLF I, 411b accordement; TLIO accordamento1; GDLI accordamento]
0.1 acordaman, acordamant, acordament.
0.2 Dal lat. accordare.
0.3 1 ‘Riconciliazione’. 1.2 ‘Cessazione delle ostilità, accordo di pace’. Nel sintagma pais et acordament. Nella locuz. verbale faire pais et acordament. 2 ‘Convenzione, accordo’.
0.4 Francesca Gambino 24.07.2025. Ultimo aggiornamento: Francesca Gambino 24.07.2025.
1 ‘Riconciliazione’.
– «E son vestra muler, altro segnor non atent;| Da moja part fat’è l’acordament.», La Geste francor, Macario, prima metà XIV s., Nord-Est (ed. Zarker Morgan), 3487.
1.2 ‘Cessazione delle ostilità, accordo di pace’.
Nel sintagma pais et acordament
– «Ce diste Madonie: “Bel syre, a moy entant, | Manda ad Guill(elm)o pax et acordamant: | Tu lo faray condure a salvamant, | [S]e lasa Orenga e l’onor chi l’apant, | E mene Giborga c’oit lo cors avinant», Foucon, versione franco-italiana, primo quarto del XIV secolo, Bologna, 919.
– «Dist li rois, “Qe quer e qe demant? | E Bovo li responde, “Pax et acordamant”.», La Geste francor, Chevalerie Bovo, prima metà XIV s., Nord-Est (ed. Zarker Morgan), 351.
Nella locuz. verbale faire pais et acordament
– «Da l’altra part estoit tot qui de Maganç, | E qui de Paris a spee et a lanç, | E la jent de Girardo Aufrate li posant; | Son segnor estoit morto, dont fo li dol grant. | Quela aja durò de ilec a longo tanp; | Qe no s’en fe pais ni acordamant.», La Geste francor, Karleto, prima metà XIV s., Nord-Est (ed. Zarker Morgan), 3136.
2 ‘Convenzione, accordo’.
– «L’un firent a l’autre fia[n]çe et sagrement, | E pois sun acolé apres l’acordament.», Foucon V19, 1360-1366, scriptorium lombardo, 10940.