RIALFrI - Repertorio Informatizzato Antica Letteratura Franco-Italiana# ISSN 2282-6920

Repertorio Informatizzato Antica Letteratura Franco-Italiana

Repertorio Informatizzato Antica Letteratura Franco-Italiana

[*ASPETTARE] v.

[*ASPETTARE] v.

[DELI aspettare; TLIO aspettare1; GDLI aspettare1]

0.1 aspecte, aspecté, aspeta, aspetant, aspetarei, aspetarent, aspetaroient, aspetarons, aspetais, aspetast, aspet, aspetaront, aspetastes, aspete, aspeté, aspetent, aspeter, aspetera, aspeterai, aspeteremos, aspeterent, aspeterés, aspeteroit, aspetez, aspetogie, aspetoient, aspetoit, aspetons, aspicté, espete, espeter, espeterés, spete, speter, speterai, speterent, speterés.

0.2 Dal lat. exspĕctare ‘aspettare’, incrociato con aspĕctare ‘guardare attentamente’, cfr. Vocabolario Treccani aspettare.

0.3 Italianismo. Lemma registrato in testi sett., tosc., mediani e meridionali della Penisola italiana.

0.4 1 ‘Essere rivolti con il pensiero a persona che deve arrivare o a cosa che deve accadere, attendere qualcuno o qualcosa’. Nella locuz. aspeter noveles. 1.1 Aspeter che, tant che. 1.2 Fras. Aspeter lungo tempo.

0.5 Francesca Gambino 26.03.2021. Ultimo aggiornamento: Francesca Gambino 26.03.2021.

 

 

1 ‘Essere rivolti con il pensiero a persona che deve arrivare o a cosa che deve accadere, attendere qualcuno o qualcosa’.

– «La nef Girard de le espeter ert mis in aler», Foucon, versione franco-italiana, primo quarto del XIV secolo, Bologna , 1595.

– «Car se Aquillee se pert, dont il est reclos, | Par mal aspetent Atille, il fraiel despietos.», Niccolò da Casola, La Guerra d’Attila, post 1358, ante 1373, I, VII, 86.

– «Et in tel mainere se demorent por aspeter le secors. [37] Mes atant lasse li contes a parler de lor e retorne a Lucafer che s’en veit in sa contree.», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 1, XLV, 36.

 

Nella locuz. aspeter noveles.

– «Allor li Viel de la Montagne devalle del palés e monte a cival cum duy de li schuder e retorne al camp, e trove tot la baronie al paveilon de l’amirant che aspeterent noveles.», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 6, CI, 9.

 

1.1 Aspeter che, tant che.

– «E insi demorent de jor in jor e aspeterent che Rinald venist.», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 3, LV, 9.

– «A petit de ore li camp fu armés e insirent de la terre sot la bandere a li lion ranpant, e quand forent deors in la ca[m]pagne soi resterent e speterent tant che forent tot in une asenblie.», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 7, XCIV, 12.

 

1.2 Fras. Aspeter lungo tempo.

– «Bovo est venu, qe l’oit co(n)qui(s)té, | Le nostro segnor, qe Deo l’oit mandé, | Qe lungo tempo avemo aspeté.», La Geste francor, Enfances Bovo, prima metà XIV s., Nord-Est (ed. Zarker Morgan), 537.

Aspeter un petit, un poi.

– «Aspetés un petit, car ci non poent pas demorer.», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 5, LXXI, 6.

– «A la longie, sire Rainald! Aspetés un poy!», Raffaele da Verona, Aquilon de Bavière, 1379-1407, Verona, 7, XLII, 2.

Go to top of the page keyboard_arrow_up