NACAIRE s. f.
NACAIRE s. f.
[FEW XIX, 137b naqqara; T-L nacaire; DMF nacaire; TLF XI, 1294b nacaire]
0.1 nacaires, nacairez, nacar, nacare, nacares, naccar, nachar, nacre.
0.2 Dal pers. nakar, arabo naqqāra ‘timpano’ (Dizionario Treccani in linea).
0.3 1 ‘Antico strumento militare a percussione, costituito da due elementi, simili a timpani o tamburi, che si suonavano battendoli ritmicamente con due bacchette’.
0.4 Francesca Gambino 17.08.2019. Ultimo aggiornamento: Francesca Gambino 14.01.2021. Contributi di Ella Nagy.
1 ‘Antico strumento militare a percussione, costituito da due elementi, simili a timpani o tamburi, che si suonavano battendoli ritmicamente con due bacchette’.
– «E quant les deus parties furent au ca<n>p atierés et aparoillés, e ne atendoient for que il oïsent sonere le nacar, car les Tartar ne osent conmençer bataille jusque a tant qe le nacar lor seingnor ne conmençent a soner, mes, tant tost q’ele sonent, e il començent la bataille. », Marco Polo, Le devisement dou monde, post 1295, prob. 1298; ms. Paris, BnF, fr. 1116: primo quarto XIV s., venez., tosc., CXCVIII, 22.
– «Tanbors e nacres e divers estrimant.», L’Entrée d’Espagne, secondo quarto XIV sec., Padova, 8353.
– «Lors oïssiés cors et buisines sonner, tabours et nacairez ferir, / et commencier a ferir a destre et a senestre, et de toutes pars», Tommaso di Saluzzo, Livre du Chevalier Errant, 4, 178.